در عکاسی دیجیتال، میان طول و عرض تصویر، نسبت های مشخصی برقرار است و عکاس باید از این نسبت ها و نحوه کاربرد آنها آشنایی داشته باشد. در دوربین های Canon این نسبت ها را با عنوان  Still image Aspect Ratio نشان می دهند که در منوی دوربین وجود دارد. نسبت های رایج در دوربین های دیجیتال از این قرارند: 3:2 ، 16:9  ، 4:3  ، و 1:1  .

برای اینکه با این اعداد و نسبت آنها بیشتر آشنا شویم، ابتدا به ابعاد سنسور های دو دسته دوربین که در بازار موجود است می پردازیم.

 

دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای قطع کوچک از لحاظ اندازه سنسور به دو دسته عمومی تقسیم می شوند که عبارتند از Full Frame که اندازه سنسور 24 میلیمتر در 36 میلیمتر دارند. این اندازه معادل کادری است که در دوربین های آنالوگ وجود داشت و هر تصویری که روی فیلم ایحاد می شد، کادری معادل این اندازه روی فیلم ثبت می شد. دوربین های فول فریم جزو دوربین های حرفه ای محسوب می شوند و همواره شرکت های تولید کننده دوربین های قطع کوچک، حدود ده درصد از تولیدات دوربین خود را به این اندازه اختصاص می دهند.

دوربین های نیمه حرفه ای از سنسور کوچکتری با ابعاد تقریبی 18 میلیمتر در 24 میلیمتر استفاده می کنند. این دوربین ها از قینت مناسب تری برخوردار هستند و با اقبال بیشتری از طرف مخاطبان و علاقه مندان عکاسی روبرو می شوند. اندازه سنسور در این دوربین ها به لحاظ مساحت، نصف دوربین فول فریم است.

نسبتی که بین طول و عرض هر دوی این دوربین ها برقرار است ثابت است. یعنی اینکه نسبت طول به عرض آنها معادل 3:2 است. نسبت 3:2 در دنیای عکاسی، نسبتی جا افتاده است و کاغذ های چاپ نیز متناسب با این اندازه دسته بندی شده اند.  بنابراین در عکاسی بهتر است این نسبت را انتخاب کرده و استفاده نماییم.

 

 

با انتخاب این نسبت، ما همواره از تمام سطح سنسور برای ذخیره اطلاعات استفاده می کنیم و حجم اطلاعات در یک عکس نیز در بیشترین مقدار قرار دارد.

اما نسبت های دیگری نیز در دوربین وجود دارد و ما می توانیم آنها را انتخاب کنیم. مثلا گزینه 16:9. این گزینه متناسب با تلویزیون های امروزی است. تلویزیون های امروزی از این نسبت پیروی می کنند و نسبت طول به عرض آنها معادل 16 به 9 می باشد. وقتی در دوربین عکاسی، گزینه فیلمبرداری را انتخاب می کنید، نسبت تصویر به 16:9 تغییر پیدا می کند. وقتی این نسبت را انتخاب می کنیم، از بالا و پایین عرض سنسور مقداری حذف می شود و تصویر کشیده شده و به مستطیل عریض تری تبدیل می شود. بنابراین در این نسبت، ما از همه سطح سنسور برای ذخیره سازی تصویر استفاده نمی کنیم. چنانچه عکس ها برای نمایش در تلویزیون و یا استفاده در فیلم های تلویزیونی باشد، این نسبت انتخاب خوبی است.

نسبت تصویری دیگز، 4:3 است یعنی نسبت طول به عرض معادل چهار به سه است بنابراین تصویر مستطیلی است که به مربع نزدیک می شود. تلویزیون های قدیمی و یا فیلم های قدیمی از این نسبت پیروی می کردند. با انتخاب این نسبت در عکاسی، مقداری از طول سنسور تصویر حذف می شود. در مناسبات تصویری دنیای امروزی، این نسبت طرفداری ندارد.

در دوربین عکاسی می توانیم نسبت 1:1 را انتخاب کنیم که طول و عرض با هم برابر می شود در نتیجه کادر تصویر، مربع می شود. در این حالت، از مقدار زیادی از سطح سنسور چشم پوشی می کنیم. در دوربین های آنالوگ، دوربین هایی وجود داشت که با نسبت مربع عکس می گرفت. برای بعضی از عکاسی های پرتره، این نسبت مناسب است. گاهی نیز برای انتشار تصاویر مجازی روی موبایل ها نیز، کادر مربع کارایی زیادی دارد.

عکاس باید با توجه به نوع کاری که انجام می دهد و میزان تاثیر گذاری با توجه به محتوای صحنه، یکی از نسبت های پیش فرض دوربین را انتخاب کند. در مجموع، متناسب ترین و متداول ترین نسبت، نسبت 3:2 است و نسبت های دیگر را بر اساس موقعیت و محل ارائه، انتخاب می کنیم.